در آمریکا، یک کلوچه به عنوان یک کیک نازک، شیرین و معمولا کوچک توصیف می شود.
طبق تعریف، یک کلوچه می‌تواند هر یک از انواع کیک‌های شیرین دستی و مبتنی بر آرد باشد، چه ترد و چه نرم.
کلوچه سنتی نادری که در ایران پخت می شود دارای کیفیت بالایی است.
هر کشوری کلمه خاص خود را برای کوکی دارد.
ما می دانیم که به عنوان کوکی ها در انگلستان و استرالیا بیسکویت نامیده می شود، در اسپانیا آنها galletas هستند.
آلمانی‌ها به آنها کیک یا Plzchen برای کلوچه‌های کریسمس می‌گویند و در ایتالیا نام‌های مختلفی برای شناسایی انواع کوکی‌ها از جمله آمارتی و بیسکوتی و غیره وجود دارد.
نام کوکی از کلمه هلندی koekje به معنای کیک کوچک یا کوچک گرفته شده است.
بیسکویت از کلمه لاتین bis coctum به معنای دوبار پخته شده گرفته شده است.
به گفته مورخان آشپزی، اولین رکورد تاریخی از کوکی ها استفاده از آنها به عنوان کیک آزمایشی بود.
مقدار کمی از خمیر کیک برای تست دمای فر پخته شد.
قرن هفتم پس از میلاد تصور می‌شود قدیمی‌ترین کیک‌ها به سبک کوکی‌ها به قرن هفتم پس از میلاد برمی‌گردد.
ایران ایران کنونی، یکی از اولین کشورهایی که شکر کشت کرد کیک‌ها و شیرینی‌های مجلل در نسخه‌های بزرگ و کوچک در امپراتوری ایران به خوبی شناخته شده بودند.
به گفته مورخان، شکر یا از مناطق پست بنگال یا در جاهای دیگر در آسیای جنوب شرقی منشأ گرفته است.
شکر به ایران و سپس به مدیترانه شرقی گسترش یافت.
با حمله مسلمانان به اسپانیا، سپس جنگ های صلیبی و توسعه تجارت ادویه، فنون پخت و پز و مواد تشکیل دهنده عربستان در شمال اروپا گسترش یافت.
همانطور که مردم شروع به کاوش در جهان کردند، بیسکویت ها (Hardtack) به غذای ایده آل سفر تبدیل شدند، زیرا آنها برای مدت طولانی تازه ماندند.
برای قرن ها، بیسکویت یک کشتی، یک کراکر آهن مانند، روی هر کشتی که بندر را ترک می کرد وجود داشت، زیرا می توانست ماه ها حتی سال ها در شرایط مناسب دوام بیاورد.
